Need is “Een geweldig gek idee” , vindt prof. Peter Herman van de TU Delft. Als ecologisch ingenieur voorziet hij een milieuramp omdat de 30.000 m³ zoet water die per seconde de Noordzee instroomt deze binnen een eeuw zal transformeren in een zoetwater Noordmeer. Diepere oceanische loopgraven zullen zout blijven, maar zonder zuurstof en leven.
Het plan van ingenieurs Rob van den Haak (in 2019 overleden) en Dick Butijn is minder ingrijpend. Dit plan voor De Haakse Zeedijk (DHZ), een zeedijk die Butijn vernoemde naar zijn overleden collega, zorgt voor een tweede kustlijn. Een 3,5 km brede zandmassa steekt 20 m boven het huidige gemiddelde zeeniveau uit, 25 km uit de kust. De Europese versie loopt 1.100 km parallel aan de Noordzeekust, van Calais tot Noord-Denemarken en tot aan de andere kant (Göteborg).
Dr. Bas Hofland van de TU Delft ziet de DHZ als een ‘realistisch plan’ omdat het rekening houdt met de natuur, het voorkomen van verzilting en de scheepvaart. “Het is een geïntegreerd plan en een van de mogelijke oplossingen.” Waterbouwkundige prof.dr. Wim Uijttewaal waardeert de gecombineerde functionaliteit. De dijk biedt niet alleen een stormvloedkering, maar biedt ook kansen voor een vliegveld, drinkwaterbekkens en energieopwekking.
Uijttewaal is zelfs voorstander van een halfopen Noordzeedam. Nederlandse dijken zijn ontworpen om de zwaarste omstandigheden te weerstaan: springtij, windopstuwing en de impact van hoge golven. Volgens zijn berekeningen zou een halfopen dijk van Schotland richting Noorwegen zowel het getij (gemiddeld 1,5 m) als de stormvloed aan de Nederlandse kust met ongeveer een meter kunnen verminderen. “Door de pieken terug te dringen ontstaat er ruimte voor een paar meter zeespiegelstijging en dat levert je tijd op”, zegt Uijttewaal. Hij heeft de dam iets verder naar het zuiden voor ogen, waar de Noordzee ondieper is.”
Stichting Noordzeedijk